Plateiro mais eu en cangas.

Platero mais eu en Cangas .

Platero mais eu estabamos na praia do canaval,nun precioso día de outono,chegábanos a auga ata os pes e disfrutabamos do noso paseo pola veira do mar. Xa empezaba a atardecer cando de súpeto,unha ola xigante arraxou a praia enteira, Prateiro mais eu ,saímos da praia empapados e cheos de area. Collemos as cousas e marchamos para casa pola beirarrúa, para darnos unha boa ducha de auga quente.

A maña seguinte,decidimos ir polo paseo de rodeira e atopamos un rapaces que andaban a tirar ovos -.non te asustes Platero, e típico do entroido de Cangas vamos a protexernos eu póñome este mono e a ti tapareite con esta manta, para que non nos ensuciemos mais -.díxenlle eu mentes que Platero rebuznaba, movendo a súa pequena cabeza para riba e para baixo-.pois veña vamos alá Saiamos da casa todos protexidos cando de supeto tiráronlle un petardo a Platero deu un pequeno chimpo cara riba e fíxose dano nunha pata.

Ao día seguinte xa pasa o entroido ,non había

mais perigos. Así que fomos ata a praia dos patos, en masso,para darlle de comer aos patos e ocas. Chégamos alí e démoslle de comera todos os patos e as ocas,vin a Platero con cara de extrañao,algo pasaba de súpeto escoitouse un forte estruendo e comenzou a chover empezamos a corres sen pensalo dúas veces mais non nos libramos da molladura e chegamos a casa moi empapados.

Joaquin Soroya

Joaquin Soroya

Cando apenas contaba con dous anos de idade, faleceron os seus pais por mor dunha epidemia de cólera. Ao quedar orfos a súa irmá Eugenia e el, a súa tía Isabel, irmá da súa nai, e o seu marido, de profesión cerralleiro, recolléronos. Pasados os anos intentaron ensinarlle, en balde, o oficio da cerrallaría, advertindo pronto que a súa verdadeira vocación era a pintura.

Outra importante faceta súa foi a de retratista, de figuras importantes como foron Juan Ramón Jiménez, o rei Afonso XIII, Vicente Blasco Ibáñez, Ortega e Gasset, etc. Tamén, en 1914, fora nomeado académico e, cando terminou os traballos para a Hispanic Society, traballou como profesor de composición e cor na Escola de Belas Artes de Madrid. A súa pintura representou a aplicación directa do luminismo á paisaxe e a figura, achegando xa que logo esta tendencia á sociedade da época.
En 1920, mentres pintaba o retrato da señora Pérez de Ayala no xardín da súa casa en Madrid, padeceu un ataque de hemiplexía que minguou drasticamente as súas facultades físicas e mentais. Faleceu na súa casa de Cercedilla o 10 de agosto de 1923.

     

  

Preparados, listos, .... y a grabar. - foto montaje